Lange mouwen

Vandaag is het prachtig warm weer! Dus uh, uhm… *Zoekt naar woorden* haha. Dit blijft toch een moeilijk onderwerp voor me. Ook al is het tegenwoordig gelukkig niet meer zo actueel bij me, de littekens blijven toch.

Mis mijn volgende bericht niet!

Vul hieronder je e-mailadres in om
direct op de hoogte te blijven voor nieuwe (strip)tekeningen! Door je te abonneren ontvang je elk nieuw blogbericht per e-mail en ben je de eerste die de (strip)tekening kunt bekijken, plus sommige blogberichten hebben een bonus content!❤ Woehoe!

Door je in te schrijven voor de nieuwsbrief ga je akkoord met de privacy verklaring. (Je e-mailadres wordt alleen gebruikt voor de nieuwsbrief en wordt niet aan derden verstrekt.) Wil je graag zelf bepalen hoe vaak & wanneer je updates ontvangt? Klik hier om je instellingen te beheren. Je kunt je altijd uitschrijven voor de nieuwsbrief door op de ‘Abonnement opzeggen’ link te klikken die je in iedere SanDraws.nl nieuwsbrief vindt.

25 reacties

  1. Blijft zeker lastig ja. Want tis niet uit te leggen. Ik vind wel bij jou, dat je prachtige tattoos de “schade” beperkt houd. Blijft ook voor mij lastig. Lange mouwen is de mode toch xxx

    • “Tattoos de schade beperkt houdt” ? :-p leg is uit 😉
      Ik liet er tattoos overheen zetten zodat het niet meer zo op zou vallen, maar dan krijg je natuurlijk weer het dingetje dat mensen (oprecht) nieuwsgierig zijn naar de tattoos en deze willen inspecteren, maar je ziet de littekens nog steeds erg goed. En een tattoo wil het niet altijd tegen houden. (Wel de bedoeling natuurlijk) maar uit ervaring weet ik dat het heel teleurstellend kan zijn om je dat in te denken. Maar wat je zegt, het is nogal lastig haha. Complex :-p

      Haha ja lange mouwen zijn hip xxx

  2. Ik heb er echt gewoon poep aan hoor. Als het warm is draag ik korte mouwen, en als ik op het strand ben een bikini . Ik heb littekens over mn hele lichaam, maar ik zie ze als een effect van mijn ziekte. Dat hoef ik, en niemand te verbergen.

    • Hoi Mariella, daar heb ik alleen maar bewondering voor! Ik vind het heel sterk van je en gelijk heb je hoor! Ik hoop dat ik uiteindelijk ook weer de stap durf te zetten om net als jou schijt aan te hebben wat anderen er van vinden en gewoon weer in korte mouwen rond te gaan lopen. Dank je voor je berichtje!

  3. Littekens zijn een overblijfsel van, zeker in jullie geval, waar je geweest bent, en wat je hebt afgelegd om te komen waar je nu staat. Koester je littekens, ze zijn je verhaal. Let wel, jou verhaal. en voel je vrij om dit te delen, of niet. Dus aan die bikini, en rap! En keep drawing, child! 🙂

    • Dat heb je echt heel mooi verwoord John! Misschien als ik dit ook eens wat meer tegen mezelf zeg dat het ‘zelfoordeel’ (negatieve gedachten rondom littekens) ook wat zachter en milder mogen zijn. Dank je voor je berichtje!

  4. Ik vind het altijd weer lastig om de eerste mooie dag toch maar weer mijn korte mouwen en korte broeken uit de kast te pakken. Maar ik doe het wel , de littekens zijn onderdeel van mij, en ze zullen nooit meer weg gaan, ik zal er dus mee moeten leren leven, net als alle andere mensen om mij heen. (dat neemt niet weg dat ik het dus echt heel moeilijk vind die eerste echte mooie warme dag enzo)

    En daar komt nog bij dat ik toch echt al meer dan 13 jaar in therapie zit, en er nog zeker wel 13 jaar aan komt als het niet meer is.
    Meerdere jaren opgenomen (in behandeling dat wel) gezeten, meerdere maanden daarna nog groepsbehandeling gehad, om er uiteindelijk op de trauma afdeling achter te komen na intensieve testen dat ik DIS heb. Op een gegeven moment zal je toch ook dit deel moeten gaan accepteren, want zoals bij mij zullen ze nooit meer helemaal weg gaan, en zijn toch onderdeel van mij hoe moeilijk ook.

    En dubbel ook want sommige van mijn delen kunnen er ook best trots op zijn.

    • Hoi Crazy-p,
      Wat sterk van je dat je toch de stap durft te zetten om in korte mouwen rond te lopen, hoe moeilijk je het ook vindt! Wat je inderdaad zegt, de littekens zijn een onderdeel van ons, ze zullen nooit meer weggaan.

      Ik lees dat je al een hele lange pad hebt bewandeld en ik bewonder je dat je al zolang zo hard aan jezelf werkt! Ik herken je behandeltraject wel een beetje, zelf ook al een flinke tijd in behandeling en bij mij werd DIS & cPTSS ook pas vastgesteld in het traumacentrum. Maar eigenlijk ook pas daar begonnen met ‘echt’ praten en dingen durven te uiten.

      Met DIS zul je inderdaad ook mee moeten leren leven. Het stukje ontkenning ben ik nu denk ik toch wel voorbij haha, ik ben nu in het volgende hoofdstuk namelijk het begrijpen en ermee leren leven.

      Heel erg bedankt voor je herkenbare bericht!
      Liefs Sandra

      • Hoi Sandra,

        Nou hier is het nog heel dubbel, ,het word glashard ontkend door delen, maar andere delen weten ook echt wel al jaren dat het er wel is.

        Zo stom en zie dan maar eens iets met communicatie te doen, en dan op een veilige manier euh halloooooooooooooooooooo hoe dan!!!

        Het begrijpen doe ik wel, bij een ander, niet bij mezelf euh klein probleempje daar nog.
        En toch zijn er denk ik wel delen die er al mee hebben leren leven, want anders was ik niet nog steeds in leven, er moet samen werking zijn ook al kan ik me daar niet bewust van zijn.

        het blijft lastig en een ingewikkeld proces,, en dat zal het de komende jaren nog wel blijven ook.
        maar we blijven stug door vechten, ergens moet er voor ons allemaal toch ook een sprankje hoop aan de horizon zijn???

        • Samenwerking lukt bij mij helaas ook nog steeds niet. Dat kan uiten in soms maanden hongerstaking, of maanden lang frietjes en snoep eten de hele dag (kinddeel), dag en nacht aan één stuk doorwerken aan stripjes (ik noem dat m’n werkdeel), staken in slapen, enzovoort. Omdat ik dan het gevoel heb van “yes nu mag ik eindelijk aan de beurt! Eindelijk is het mijn tijd!” En daar moet dan ook optimaal gebruikt van worden gemaakt. Ik krijg wel eens een tip om een wekkertje te zetten maar dat wekt woede op. “Mijn tijd!!! Nu ben ik!!!” Hoor ik dan. Dussss geen wekker lol. Dat resulteert in dagen geen slaap en dagen achter elkaar tekenen, of dagen ineens dit, of dagen dat, etc.

          Communiceren is stap 1 zeggen ze, maar ik heb gemerkt dat milder en liever zijn en jezelf gerust stellen daar nog voor ligt! (Bijvoorbeeld de kinddelen troosten zoals je een kind zou troosten als deze bang voor het donker is). Dat is eigenlijk ook al een vorm van communicatie. Mij hielp dit enorm.

          Het blijft zeker een lastig en ingewikkeld proces, maar ik hoop dat we de juiste handvaten en tools gaan vinden om hiermee goed te kunnen leren leven!

          • Dat hoop ik ook,

            Maar zolang we blijven proberen, bijven vechten voor ons zelf, is er altijd een optie dat het lukt.
            Zolang we maar niet opgeven! 🙂

  5. Ik kan al jaren niet meer echt schrijven, heb het heel lang wel gedaan.
    En nu wisselt het af, hele nachten lezen, of hele nachten youtube flmpjes kijken.
    En als ik perongeluk eens mijn medicatie vergeet, tja, dan kan ik slapen ook vergeten, dan wordt ik gewoon helemaal niet moe.

    terwijl ik eigenlijk altijd uitgeput ben, toch raar, maar dat slapen blijft een issue, is het mijn hele leven al, zal het mijn hele leven ook wel blijven vermoed ik

    • Met schrijven gaat het bij mij blijkbaar op en af. Ik heb 10 jaar geleden een blog gehad en schreef het ene verhaal naar het andere, nu lukt schrijven totaal niet meer. Ik doe uren over een e-mail terug beantwoorden en ook reageren op social media gaat niet van je 1,2,3 en ‘plaatsen dat bericht’! Haha. Soms kan ik over één simpel kort berichtje wel een kwartier tot halfuur over doen. Maar dat heeft ook weer met onzekerheid te maken. “Kom ik wel goed over? Maak ik niet teveel spelfouten? Kom ik niet dom, kortaf of gemeen over?” “Wat mag ik terug beantwoorden?”

      Ik heb van die vaste riedeltjes voor het naar bed gaan om in slaap te vallen. Of ja, ik val er niet van in slaap, maar als ik ze niet doe, dan val ik zeker niet in slaap. Door de jaren heen zijn het een soort dwanghandelingen geworden. Ik ga zo m’n riedeltje weer doen, want morgen gaat de wekker (voor mij) extreem vroeg. (06:30).

      Vreemd is dat inderdaad, ben zo uitgeput, maar nog steeds kan ik niet slapen! Zo herkenbaar! Slaapmedicatie werkt bij mij trouwens niet. Ik ben/blijf veels te alert, delen die niet willen / durven slapen, daar kan geen sterktste slaapmiddel tegenop!

  6. Het juiste slaapmiddel vinden heeft bij mij ook jaren gekost.
    Ik kan nu nou ja, soms dan slapen op zolpidemtartraat 10mg (wat ze me eigenlijk niet voor wouden schrijven omdat dat een koe plat zou kunnen leggen, tja nou ja, dan ben ik maar die koe die ze plat willen leggen)

    maar daarbij slik ik dagelijks 100mgr seroquel, en 150 mgr seroquel met vertraagde afgifte.
    en dan heb ik de slaapmedicatie en diazepam 10mgr voor zo nodig.

    maar het is idd het probleem dat delen er tegen vechten, dat is ook waarom ik alert blijf, ik merk alles nog ook als ik slaap, iedere beweging, ieder geluid alles wat er op mijn kamer gebeurt eigenlijk.

    dus of ik dan echt slaap of gewoon lig te dissocieren, laten we dat maar tussenbeide houden want ik heb namelijk geen idee

    succes vandaag!

  7. Haha sorry ik moest lachen hoe je dat zei “dan ben ik maar die koe die ze plat willen leggen”. Ahhhw meid toch. Herkenbaar trouwens met de slaapmedicijnen wat ze niet graag voor willen schrijven. Je moet toch zeker 5 jaar klagen dat je slecht slaapt wil je een beetje serieus genomen worden. Vooral de zolpidem doen ze niet zo gauw. Daar reageer ik trouwens ook niet zo lekker op. Slapen doe ik niet, maar erop spoken wel! Ben dan niet echt mezelf met dat spul. Diazepam doet bij mij helemaal niets en Seroquel maakt me ontzettend dik dus dat wil ik absoluut niet! Verder sliep ik daar ook niet van, deed niets. Ik slikte seroquel ook vanwege dat het een antipsychotica middel is maar zoals ik al zei, ik kwam er heel veel van aan 🙁

    Heb je vandaag een goede dag gehad? Ga je nog wat leuks doen dit weekend? Ik heb vandaag een pittige dag achter de rug. Moest vanochtend eerst vroeg naar de huisarts om 8 uur, daarna meteen door naar de dagbehandeling. Was pas 18:15 uur thuis dit keer haha. Nu wel al fijn weekend.
    Groetjes!

    • Sorry, gisteren was voor mij inderdaad best een drukke dag.
      Of het een goede dag was kan ik niet zeggen. Weinig energie, maar toch veel moeten.

      Net als vandaag. Maar nu heb ik idd weekend :).

      Morgen ga ik naar mijn beste vriendin *zusje* en blijf ik daar slapen, en dan gaan we zondag lekker de hele dag rustig aan doen en bankhangen films kijken en series kijken. daar heb ik wel zin in.

      Ik heb niet het probleem dat ik er veel van aan kom, maar als ik het helemaal niet slik, ben ik de hele dag misselijk en ga ik weer terug naar een ongezond laag gewicht,omdat eten dan gewoon helemaal niet lukt, terwijl ik nu eindelijk een gezond gewicht heb.

      Verder slik ik ook medicatie omdat ik een traag werkende schildklier heb,(als ik dat niet zou slikken zou ik dus eigenlijk veel aan moeten komen, wat dus ook al niet zo is), mijn lichaam is wat raar wat dat betreft, en werkt dus toch echt wel anders als dat van de meeste mensen, of de delen daar wat mee te maken hebben, zou kunnen. Die ontregelen wel vaker medicatie. Ik ben wel blij dat ik nu eindelijk iets aan kom, heb er moeite genoeg voor moeten doen om van dat ongezond lage gewicht af te komen. onderandere ook opname van 2 maand daar voor.
      Medicijnen werken bij mij ook niet zo zoals ze zouden moeten, diazepam doet vrij weinig, en de zolpidem ga ik ook van spoken, maar uiteindelijk dan kan ik mijn ogen niet meer open houden. Ik slik het dan ook daadwerkelijk alleen maar als ik echt uitgeput ben en gewoon niet meer verder kan.
      Ik krijg van de diazepam en de zolpidem dan ook maar 10 per maand, en dan toch iedere keer de vraag of ik het niet iedere dag slik, mijn antwoord iedere keer, euh hoe dan, ik krijg er maar 10 per maand???

      Maar ja de psychiater vraagt het iedere keer weer. Dus tja, ik blijf iedere keer hetzelfde antwoorden,, lol.

      • Hoi Crazy-P,

        Hoe was je weekend bij je beste vriendin/zusje ? Ik hoop dat het gezellig was!
        Fijn dat de Seroquel voor jou wel goed uitpakt en goed werkt! Wouw we hebben steeds meer dingen gemeen: Ik slik ook medicatie voor een traag werkende schildklier!! :-O Maar toen ik dat middel begon te slikken viel ik er ook niet echt van af ofzo hoor. (Dat zou je dan eigenlijk wel verwachten hè, omdat je schildklier dan weer normaal functioneert?) Mijn lichaam is ook raar! Maar dat heb ik dan ook zelf enorm verpest door het wel/niet eten.

        Ik kan me herinneren dat het bij mij ook zo ging met slaapmedicatie. Ik kreeg ook maar een paar tabletten per maand en nog kreeg je de vraag of ik niet elke dag de medicatie slikte. Uhhh hoe dan? Lekker wantrouwend ook, haha.

        Maar uhh… Tja heb ook een deel die er een handje van heeft om medicatie op te sparen… (Of wat jij ook ergens zei: delen die medicatie ontregelen) Dus misschien dat ze het daarom toch iedere keer aan je vragen?

        • Hey,

          Het weekend was goed, we hebben weinig gedaan, maar toch kost het me veel energie om de hele dag met/ bij andere mensen te zijn.
          Ik ben sinds het beginnen van het slikken van die schildklier medicatie juist aangekomen *haha* was geen ramp hoor, ik heb nu eindelijk een gezond gewicht waar ik wel blij mee ben.

          het ontregelen gebeurt vooral denk ik als delen niet willen slapen ondanks dat de nacht medicatie en de slaapmedicatie wel genomen is en we uren later nog gewoon wakker zijn. Dan is dus een deel aan het spoken gegaan, en de medicatie gaan tegen werken.
          wat tot gevolg heeft, wel medicatie gehad, maar niet slapen, maar ook niet de medicatie er weer uitgegooid hebben.
          Tja het blijft lastig dat stomme slapen wat je iedere nacht weer moet doen!

          Ik heb mijn lichaam inderdaad ook jaren verpest door niet te eten, waardoor ik uiteindelijk die vieze nutridrankjes moest gaan drinken, en opgenomen moest worden bij rintveld voor mijn lage gewicht. Voordat ik die andere opnames gedaan heb/ van hun mocht doen van in totaal 2 jaar.

          En nu is het compleet omgekeerd, eet ik juist heel veel, en merk ik ook dat er snachts in bed gegeten word. chips, koekjes, snoepjes, etc en dat gebeurt in mijn ogen denk ik door de kind delen, die wel wat lekkers lusten, niet dat er overdag geen lekkers in de kast staat, maar dan is er waarschijnlijk toch een deel die denkt nee nu niet, want het gebeurt toch vannacht wel weer.
          Nou ja, het kan voor mijn gewicht geen kwaad, en zolang ik er niet kilo’s van aan kom en een ongezond hoog gewicht in ga, dan vind ik het geen probleem.

          • Blij dat je weekend oké was (is alweer even geleden sorry daarvoor haha!) Herkenbaar dat ook al heb je weinig gedaan, dat het toch veel energie kost, vooral om bij andere mensen te zijn.

            Aiii ja dat had ik dus wel! Ik kwam heel veel kilo’s aan door al dat gevreet. Maar bij mij was het dan ook elke dag chips, koekjes en worstenbroodjes dag haha! Ik word nu al onrustig om dit te gaan typen, ik voel het nu al. Ik word driftig (dat is een kind deel wat driftig is) als het gaat om eten en wanneer iemand zegt: Je mag maar 1 ding hebben. Ohhhh dan gaan m’n nekharen overeind staan. Ik kreeg het heel vaak te horen bij de diëtiste of de mensen om mij heen. Ze snapten niet dat het mij niet lukte om maar een bakje chips te nemen, in plaats van die hele zak, of 2 koekjes te pakken, in plaats van die hele doos, etc. Dus wanneer dat deel naar voren komt dan gaan (helaas) alle remmen los wat betreft snoepen en junkfood. (pizza’s! Daarna nog kiphapjes, aardappeldingen, hamburgers, oh lord alles! alles wat vettig is!) Tja, ik weet dat er dus onderling gecommuniceerd moet gaan worden en regels, (je kunt niet zomaar doen waar je zin in hebt, je moet rekening houden met de ander) want nu zit ik dus in het “standje” niet eten en daar zijn we ook weer niet allemaal gelukkig mee. Maar ja, dat krijg je ervan als 1 deel zich 40 kilo laat volvreten. Dan moet er ook weer 40 kilo af. Hard zijn we…

            Dat nachtelijk eten is me ook herkenbaar. Ik vind het fijn om te horen dat je nu wel een gezond gewicht hebt en dat jij van het nachtelijke snacken niet zo van aankomt haha! Mijn behandelaar zei ooit toen ik zo bleef hangen in dat gevreet dat ik het kind deel in mij op een andere manier aandacht moest geven. Het niet moest negeren. (oftewel: barbies kopennnnnnnn!!! haha) Grapje, er wat meer naar luisteren ook. Vreetbuien zijn tot nu toe nog weggebleven. Weet niet of dit een oorzaak/gevolg is, of dat het huidige deel nu gewoon ijzersterk op de voorgrond staat haha.

            Liefs!

    • Ik heb idd heel lang moeten klagen dat ik toch echt niet goed sliep, terwijl ze het in opname gewoon konden zien, ik spookte de hele nacht uiteindelijk heeft de groep mij toen de regel op gedwongen dat ik iedere nacht om 12u in bed moest liggen.
      Tja daar lig je dan naar het plaffond te staren, maar nog werd er door de psychiater daar niet naar geluisterd.

      Dus de 2de keer dat ik een jaar opgenomen werd heb ik gezegd, ,ik wil dit doen, maar wel onder voorwaarde dat ik medicatie krijg, nou toen met hangen en wurgen mogen beginnen met de seroquel.
      En bij het trauma team dan ook eindelijk echte slaapmedicatie en diazepam dus gekregen. En ook verhoging van de seroquel omdat ik daar dan wel serieus genomen werd. (eindelijk een keer)
      Gelukkig vechten niet alle delen tegen de medicatie, wat wel tot resultaat heeft dat de ene nacht beter op de medicatie gereageerd word als de andere nacht. het hangt er maar net van af wie er aanwezig is.

      • Ohhh dat is zo frustrerend hè, in bed liggen wachtend op de slaap. Liggen woelen en draaikonten. Maar ik zorg er ook voor dat het nooit later als 12 uur wordt dat ik in bed lig. Ik heb een soort vast riedeltje wat ik in bed doe om rustig te worden (om niet in pieker stand te gaan staan of al die gedachten). Ik lees altijd eerst de lokale kranten hier in de buurt haha, dan algemeen nieuws bij rtl 4 site, dan lees ik een stripjes pagina, dan ga ik over naar een app voor grappige “meme” plaatjes, en als ik tot de 80% ben qua beoordeling van plaatje (hoe grappig het plaatje nog is) dan is het voor mij tijd om te gaan slapen. (is dan zo rond 02:30 uur met uitschieters naar 04:00 uur) Eerder niet! (Bijna dwangmatig zelfs) Vaak lukt het in die tijd wel om rustig te worden. Ik moet nieuws lezen om te weten dat er niks ergs gebeurd zodat ik de volgende dag veilig de deur uit kan gaan (straatangst) en daarna luchtig afsluiten met grappige plaatjes om te ontspannen en geen stressgedachten te creëren. Ik probeer mijn hoofd zo leeg mogelijk te houden.

        Heb jij ook van die riedeltjes / patronen voor het slapen gaan?

        Vreselijk te lezen dat je zo hard hebt moeten vechten om eens fatsoenlijke medicatie te krijgen en dat je zo hebt moeten knokken om eens gehoord te worden. Dat is bij mij ook nog een gevoelig plekje haha. Het “niet gehoord worden”. Gelukkig kan ik tegenwoordig zien dat het ook anders kan zijn. Hopelijk straks bij de huisarts ook 😉
        Liefs

  8. Ja ik heb idd ook vaste patronen, wat ik eerder al ergens zei, of ik kijk uren filmpjes op youtube.
    Of ik lees nog even in een boek (wat vaak neer komt op een paar uur) waarna ik idd nog een spelletje doe op mijn telefoon of nog even op fb kijk, wat inderdaad ook tot resultaat heeft dat ik pas laat in slaap val, waardoor ik mijn hele dagschema naar zijn grootje help.
    Maar het lukt gewoon niet om het anders te doen.

    Ik heb ook angst om naar buiten te gaan, maar ik kijk bewust niet naar het nieuws ik lees bewust geen kranten, want dat zou als resultaat kunnen hebben dat ik dus niet meer naar buiten durf.
    Ik weet dat er nare dingen gebeuren op de wereld, maar ik wil dan ook weer heel graag overal iets aan kunnen doen, en dat is gewoon niet realistisch.

    Gelukkig heb ik nu mijn maatje mijn hond Storm, waardoor ik wel regelmatig buiten kom.
    En ik heb dan ook 2x in de week thuisbegeleiding waarmee ik meestal naar buiten ga.
    En voor therapie 2x in de week moet ik ook naar buiten.

    En dan 3x in de week naar mijn *zusje* waarvoor ik met Storm in de fietskar een halfuur moet fietsen heen en terug (terug word vaak laat omdat mijn *zusje dus ook DIS heeft en ik haar vaak naar bed breng*)

    Waardoor ik op die 3 dagen toch al veel later in bed lig dan eigenlijk zou moeten. maar ik wel direct naar bed ga als ik thuis kom.

    Hopelijk is het een beetje goed gegaan bij de huisarts! (ik kom daar niet graag en dus ook echt niet vaak)

    Moet mischien binnenkort voor mijn schildklier weer naar het ziekenhuis omdat de medicatie nog steeds niet goed afgesteld is. maar ook dat doe ik liever niet. dus over een paar week weer bloedprikken (in het ziekenhuis brrr) maar gelukkig ben ik bij het bloedprikken iig welkom met mijn hond Storm.
    En dan maar hopen dat het nu wel goed werkt!

    • Oh sorry had ik dat van de patronen al eerder gevraagd? *schaam* Soms weet ik zelf niet meer wat ik wel en niet heb geschreven / gelezen / gedacht, uhhhh… Wat heb je nog meer haha. Momenteel ben ik sowieso een beetje wazig in mijn hoofd. Excuses daarvoor!

      Oh wat interessant om te lezen dat het bij jou weer op een andere manier werkt dan bij mij. Ik wil juist overal de controle houden en alert zijn in alles dus ik screen alle nieuwsites en p2000 meldingen af bij elk alarm geluid dat ik hoor en dat geeft mij dan weer een (schijn?) veilig gevoel, maar voor jou is het juist fijner om nieuwssites / kranten te vermijden. Kan ook heel goed begrijpen dat je na het lezen van sommige berichten niet meer naar buiten durft. Dat heb ik denk ik ook zoiets, als er in mijn directe omgeving een bericht zou komen met iets van een gevaarlijke man die rondloopt, dan zou ik ook niet meer naar buiten durven gaan. Maar dat is tot nu toe nog niet gebeurd dat ik weet, dus daarom wil het juist in de gaten houden haha.

      Wat fijn dat je veel steun en hulp om je heen hebt. Je maatje Storm, je zus/beste vriendin en thuisbegeleiding. Je bent veel in de weer lees ik! Dat is alleen maar goed!

      Wat vervelend dat je schildkliermedicijnen nog niet goed zijn afgestemd! Wat een gedoe is dat altijd hè? Het klinkt me bekend in de oren dat je het allemaal liever niet doet en dit misschien maar laat zitten, maar ik hoop dat je dit toch kunt oppakken voor jezelf want jij bent het ook waard om goed voor gezorgd te worden! Oh shit, ik lees het weer eens verkeerd. Nou maar ik meen wel wat ik heb gezegd. Ik las je tekst in een andere context. Maar je ziet er dus tegenop en over een paar weken ga je bloedprikken. Wel erg fijn dat Storm mee mag! Als je daar voldoende steun aan vindt, helemaal prima!! Gewoon doen! Als je het nog steeds erg moeilijk vindt kun je misschien nog anderen vragen om met je mee te gaan? Als dat de stap naar het ziekenhuis en bloedprikken makkelijker voor je maakt?

      Ik wens je in ieder geval heel veel succes en ik hoop dat ze snel je medicatie kunnen afstellen! Bij mij ging het eigenlijk heel snel naar mijn weten. Heb maar weinig hoeven bloedprikken. Ik haat ook bloedprikken. Weet niet of ik veel verschil merk nu ik schildkliertabletten slik. Maar dat kan ook komen omdat ik me de tijd ervoor niets meer herinner haha. Het zal vast wel beter zijn. Weet niet. Had wel verwacht dat ik toen wat zou afvallen maar dat was niet zo. (Toen zat ik volgens mij in de gewone eetfase met af en toe extra snoepen zoals jij in je vorige bericht beschreef over dat nachtelijke snacken door kinddelen) Dat was wel een mega domper. Of wanneer ik probeerde een hele lange tijd strikt (gezond en minder) te gaan eten volgens lijstje van diëtiste en ik daar juist alleen maar van aankwam, dan vraag ik me ook af of mijn schildklier het überhaupt nog wel doet of dat het wel is goed afgesteld. (Maar volgens de huisarts wel) Maar dan kom je op het punt dat mijn lijf gewoon flink is verstoord door het wel/niet eten. Ik wil nooit meer dik worden, dus dan maar niet (oke, weinig) eten. Er zit niets anders op blijkbaar :-S

      Liefs!

Laat een reactie achter bij sandrawsReactie annuleren

(Voor je reactie verschijnt moet deze eerst handmatig goedgekeurd worden)