In het eerste stripje (Nadenken / praten over afscheid) las je dat er voorzichtig werd afgetast of we in gesprek konden gaan over afscheid nemen. Hartstikke moeilijk natuurlijk om over dit soort dingen na te gaan denken. Ik gaf mezelf het idee dat het afscheid nog ver weg (uit beeld) was. ‘k Denk een soort van vermijding om er niet over na te hoeven denken, want stilstaan bij afscheid betekende ook stilstaan bij al het verdriet en gemis dat erbij kwam. Het beseffen dat het écht voorbij is. Ik ben blij dat ik de kans heb gehad er alsnog (op tijd) over kon delen van mijn gedachten en angsten over het naderende afscheid. Ik ben dankbaar dat ze mij die ruimte gaven om te mogen stoeien, ze telkens weer terugkwamen op het (voor mij nare) onderwerp als mijn zwijg-mechanisme weer in werking was haha.

Door voorzichtig aan te beginnen met praten en na te durven denken over afscheid komen de vragen. Hoe dan, hoe pak je dat aan, wat willen anderen, wat wil ik, wat wil je de ander nog meegeven, hoe doe je dat in vredesnaam allemaal?! Dat vraagt om een onderzoek. Strip [2/6]: Onderzoek; Hoe neem je afscheid. Hoe neem jij afscheid van iemand waar je lang mee bent omgegaan en jullie wegen zich gaan scheiden?