Eten delen vond ik meestal lastig. Wat nou als het op is en ik nog steeds het nare gevoel van honger (leegte) ervaar? Wil zoveel mogelijk eten, want eetbuien aaargh! Dus zoveel mogelijk eten inslaan, zorgen voor ieder z’n (veilige) voedsel en laat me ongenadig los gaan…
Als ik eet, dan eet ik de halve wereld op. Als een bulldozer met mond wagenwijd open slok ik alles naar binnen. Een zwart gat. Eigenlijk heb ik altijd honger, maar ken ook periodes waarin ik het iets beter kan negeren. (of niets voel)