Oké ik kan niet eens onthouden wat ik vandaag voor ontbijt heb gehad, laat staan wat ik een heel jaar heb gedaan. En oké, misschien als ik goed mijn best doe zullen er heus wat dingen opkomen maar de angst op explosie van (nare) emoties dat met zich meebrengt dus laaaatmaaaarrrrrr. *En deurtje weer dicht*.
Vind het soms best wel spannend om dingen te posten en te reageren haha. Voel me zélfs socially awkward achter de pc / telefoon. Kan dat?😅 Haha nee even zonder gekheid: Soms raak ik blanco en lijkt het of ik plots geen woorden meer ken en voelt het onmogelijk om nog te kunnen communiceren ofzo. …
Soms tijdens een groepsgesprek of bij een gewoon gesprek bijvoorbeeld tijdens uiteten vind ik het lastig om een inbreng te geven. Het voelt als mensen onbeleefd afkappen wanneer ik iets wil zeggen en onzeker zijn met wat je dan wilt gaan zeggen. “Alles wat je zegt is toch niet goed.” Hmmm.. Dan houd ik het …
Het is voor een ander niet altijd aan de buitenkant te zien wat er van binnen allemaal speelt. Ik noem het voor de grap een “pokerface”, maar vaak wordt het ook wel een “masker opzetten” genoemd. Bewust of onbewust, omdat ik niets met bepaalde emoties kan, durf of wil. Behalve verdriet, die prikt er overal …
Soms tijdens een pittig groepsgesprek komt het nog wel eens voor dat het gevoel wordt weggemaakt. Dan is het te heftig en komt het te dichtbij. Maar ik heb ook wel eens dat ik juist overspoeld raak door allerlei emoties. Het kan echt twee kanten opgaan haha. Herken jij dat je van binnen wel eens …
Vandaag namen we afscheid van Petra. (ze gaat weg) We hebben wat af gelachen saampjes. Nu zit ik thuis met een steen in mijn maag en voel me mega rot. De emoties zitten er, maar probeer ze nog ver van me af te duwen. Te blokkeren, te vermijden. Waarom mogen ze er niet gewoon zijn? …
vooral het bonnetje 😉 Héél vergeetachtig! hihi Zonder dollen: een kijkje in DIS.
Dingen willen nog wel eens “weggemaakt” worden bij heftige of spannende situaties of flashbacks.