Vandaag namen we afscheid van Petra. (ze gaat weg) We hebben wat af gelachen saampjes. Nu zit ik thuis met een steen in mijn maag en voel me mega rot. De emoties zitten er, maar probeer ze nog ver van me af te duwen. Te blokkeren, te vermijden. Waarom mogen ze er niet gewoon zijn? En het liefst natuurlijk op hét moment van afscheid? Dat Petra mijn traantjes mocht aanschouwen, het verdriet, het gemis. Ik vind het zo moeilijk wanneer iemand speciaals je gaat verlaten.
Door je in te schrijven voor de nieuwsbrief ga je akkoord met de privacy verklaring. (Je e-mailadres wordt alleen gebruikt voor de nieuwsbrief en wordt niet aan derden verstrekt.) Wil je graag zelf bepalen hoe vaak & wanneer je updates ontvangt? Klik hier om je instellingen te beheren. Je kunt je altijd uitschrijven voor de nieuwsbrief door op de ‘Abonnement opzeggen’ link te klikken die je in iedere SanDraws.nl nieuwsbrief vindt.
Wel geknuffeld lieverd?
Lastig hé als er iemand weggaat waarvan je dat helemaal niet wil. Je verdriet daarom mag er zijn, maar snap ook het weghouden wel.
Ik kom je in ieder geval een dikke knuffel brengen en hoop je morgen te zien. Xxx ♡