Hoge bergen hebben diepe dalen. Ups & downs. Hoogte en diepte punten. Pieken en dalen. etc. enzovoort.
Nou ik ben er nog hoor! 😉 Het is nu even een dal / down momentje waardoor tekenen er helaas niet echt van komt en lukt. Maar het schijnt dat het zo rond half 5 ’s ochtends wel lukt, lol. Iets met de hele nacht nog wakker zijn en toch plots ruimte in mijn hoofd vinden om nog te kunnen tekenen. Ondanks m’n reuma wijsvinger (aargh mijn tekenhand!!!) toch nog gelukt wat te tekenen. Het zit dus effekes niet mee, *huilie* vandaar het gebrekkige aanbod aan stripjes de afgelopen tijd. Excusez-moi 🙁
Zo herkenbaar lieve schat. Denk je er net een beetje te zijn en even weer wat rust te hebben en dan gebeuren er weer tienduizend dingen.
Balen (kl.t.) dat het toch reuma is in je vinger.
Hoop je snel weer te zien.
Liefs en hele dikke knuffels XXX <3
Geen excuses nodig San. Dit is de energie die het kost om bergen te beklimmen en weer bij te komen van een heftige “valpartij”… Dit is wat psychische problemen hebben volgens mij betekend. Waarom het emotioneel en zo’n enorme stressvolle ((on)zichtbare) “inpack” heeft op ons leven, en functioneren.
Meis, ik zit er inelk geval midden in…
Knufff, weer n geweldige strip x
Dat heb je mooi verwoord meis <3 Ik weet momenteel eigenlijk niet waar ik sta. Half bovenop een berg, tussenin of bergafwaarts. Ik sta momenteel in dat laatste striphokje te schreeuwen: "Haal me hier weg", heb een 'brain fart' denk ik. Weet het even niet haha. xxxx